Na grudniowe zapiski

Na wspomnienia z wyjątkowego miesiąca w roku przygotowałam grudniownik. Jest to dla mnie nowość, nigdy wcześniej się z tym nie spotkałam, ale pomysł jest świetny. Dzięki niemu ocalę od zapomnienia ulotne chwile. Chciałabym za kilka, kilkanaście lat otworzyć go i z Adką powrócić do tych dni, których Ona jeszcze nie zapamięta.

Mój grudniownik powstał na bazie szarych kopert - to podpatrzony pomysł, który bardzo mi się spodobał. Będę mogła nie tylko prowadzić zapiski i wklejać zdjęcia, ale i pochować różne drobiazgi na pamiątkę.

Pierwsza strona już czeka na wpisy.
Do ozdabiania grudniownika i świątecznych dekoracji użyję na pewno wstążeczek, które kupiłam przypadkiem w Rossmannie. Zupełnie się ich tam nie spodziewałam, ale bardzo się cieszę z tego zakupu, bo na próżno szukałam takich w pasmanteriach. Oj, zabrzmiało jak reklama, ale wiem, że wiele z Was szuka takich dodatków :)

Edit: Właśnie doczytałam, ze na blogach scrapki - wyzwaniowo oraz ILS pojawiły się wyzwania. Jestem początkująca, nie mam takiego zaplecza i umiejętności, jak inne dziewczyny, ale postanowiłam mój grudniownik zgłosić na te wyzwania. Bo dumna z niego jestem straaasznie i już nie mogę się doczekać, kiedy zacznę go wypełniać :)

Pozdrawiam gorąco!

Łazienka po malowaniu

Farba jeszcze dosycha, ale nie mogłam się powstrzymać! Malowanie się ponadprogramowo wydłużyło, bo po pierwszej warstwie beżowej farby na ścianach rozmyśliłam się. Było mdło i nijako. Wycieczka do sklepu po nowy kolor, szybkie malowanie i ufff! Teraz z tym szarym jest o niebo lepiej.

Krany miały być w zamyśle rustykalne... Dobrze, że i tym razem zmieniłam zdanie.

Udało się odsłonić i zaimpregnować kawałek dawnej ściany z cegłami.
Na koniec niezbyt fotogeniczny element łazienki, ale muszę pochwalić dzieło naszego kafelkarza, który zrobił półeczki na podręczne drobiazgi.

Teraz trzeba wybrać jakieś szafeczki. Narazie konkretnej wizji brak. Czekam na impuls.
Pozdrawiam serdecznie!

Kafle w kawowym kąciku

Po kafelkowaniu kuchni zostało kilka ozdobnych kafli. Wykorzystaliśmy je w kąciku z ekspresem do kawy, bo ściana w jego pobliżu także narażona jest na zabrudzenia. Przypadkiem natknęliśmy się na tablicę z jakże prawdziwym dla nas hasłem, więc i ona znalazła tu swoje miejsce.

Powoli kończymy malowanie łazienki, później przyjdzie kolej na kuchnię. Zdjęć nie mam czasu zrobić, te z ekspresem zrobione w przelocie, bo żeby się nie nudzić, zabraliśmy się za kolejną rewolucję. Oto mała odsłona. Tak to już u nas jest, że najpierw długo, długo nic, aż nagle następuje trzęsienie ziemi.

Pozdrawiam!

A w kuchni...

Kuchnia prawie skończona. Wystarczył jeden dzień i wszystkie kafle na ścianach!
Jutro tylko fugowanie i koniec! Sama w to nie wierzę, bo mam wrażenie, że nasz pan kafelkarz jest stałym członkiem naszej rodziny. Od ponad tygodnia spędzał u nas po 11-12 godzin dziennie, więc się zdążyliśmy zżyć.
Jestem szczęśliwa, ale i potwornie tym zamieszaniem zmęczona, dlatego powiem tylko, że urok płytek kuchennych doceniłam dopiero na ścianach. Kiedy po pracy weszłam do kuchni, stałam jak zaczarowana i się na nie gapiłam. Cieszę się, że się na ten zakup odważyłam, bo do końca miałam spore wątpliwości.
Jak w końcu wszystko posprzątam, pokażę większą relację z akcji kafelkowej.

Pozdrawiam i dziękuję za wszystkie dopingujące słowa!

Ulżyło mi !

Po piątym dniu remontu:

• ulżyło mi, kiedy zobaczyłam efekt, jaki daje niepolerowany gres na obudowie wanny. Gryzłam się niesamowicie, czy będzie to dobrze wyglądało, bo cały czas miałam wizję białej, ceramicznej mozaiki. Ale po tym, jak obejrzałam kilkanaście różnych rodzajów, a żaden nie był tak biały jak kafelki na ścianie - w pięć minut wybrałam z tej złości mozaikę gresową.

• wyjaśniła się tajemnica tak długiego oczekiwania na wolny termin naszego kafelkarza: jest to człowiek niesamowicie precyzyjny.Wyczynia cuda dopasowując maleńkie elementy gresowych kamyczków. Przycina je na elektrycznej maszynie - chylę czoła za odwagę!
  

Wyprowadził maleńką półeczkę, w sam raz na świeczkę, jak zażartował.

W rogu tuż obok wanny mógł spokojnie wypełnić przestrzeń fugą, ale wolał dociąć kawałeczek, żeby lepiej wyglądało :)

Tutaj widać, jak docina ukośnie brzegowe kamyczki. Nie uznaje brzegowych listew wykańczających i męczy się, ale efekt jest tego wart. Czekam już, kiedy nałoży fugi.

Coraz bliżej końca w łazience. Ale jeszcze kuchnia czeka :)

Pozdrawiam!

Łazienkowych historii ciąg dalszy

Bilans po dniu trzecim:

• pana kafelkarza to ozłocić trzeba - siedzi chłopina w tej klitce i bawi się w sztukowanie załamań ze stoickim spokojem, zmąconym tylko raz słowem nieparlamentarnym ( co mnie nie zdziwiło wcale, bo sama pewnie zareagowałabym ostrzej po wylaniu wiadra z wodą )
• na dodatek pan zaproponował ułożenie płytek podłogowych w karo, realizując chociaż w części moje marzenie o efekcie, jaki dają płytki oktagonalne - tu znów metraż stanął na przeszkodzie.
• spuścizna po poprzednim właścicielu mieszkania kolejny raz odbija nam się czkawką - myśleliśmy, że po tym, jak podłączył niewłaściwy piec, pomylił rurki z wodą, powiesił za nisko grzejnik nic nas nie zdziwi - myliliśmy się. Cegieł więcej odkryć się nie da, bo płyty ukrywają szaleńczą plątaninę rurek wszelakich.
• chyba przestaję zwracać uwagę na ogólny bałagan - powoli zaczynam wierzyć przysłowiu, że przyzwyczajenie to druga natura człowieka.
• uwielbiam patrzyć na efekt trójwymiarowości, jaki dają płytki ścienne!
  

A na klatkowym froncie: panowie mają imponujące tempo pracy. A jest jej ogrom - łącznie z wysuszaniem murów. Codziennie wracając z pracy oglądam kolejną odsłonę tej klatkowej historii.

Dziękuję za wszystkie komentarze i słowa otuchy. To niezwykle miłe. Mam nadzieję, że niedługo zakończy się ten szaleńczy maraton: w domu odpoczniemy po remoncie, w pracy skończę kilka ważnych zadań i będę mogła uaktywnić się na Waszych blogach.
Pozdrowienia ślę!

Się dzieje !

szybki wpis z frontu robót

dzień pierwszy

bilans na dziś:

• stan przedzawałowy pana kafelkarza po zobaczeniu naszej łazienki: mały metraż plus zakamarki robią wrażenie!

• zmiana koncepcji kładzenia kafelek - przy tak małych powierzchniach układanie ich naprzemiennie sprawiało wrażenie jeszcze większego chaosu

• ściany w przedpokoju "wykropkowane artystycznie" przez maszynę do cięcia na mokro

• salon przemieniony na magazyn sprzętu wszelakiego

• zalana kuchnia - Adka kąpała się w kuchennym zlewie

jednym słowem: pandemonium!

A żeby było mało atrakcji - remont klatki w naszej kamienicy trwa w najlepsze.
I chociaż remonty zawsze wywoływały we mnie nerwowość, to cieszę się, bo już widzę, jak przepoczwarza się w pięknego motyla ta nasza okropna klatka. Będzie pięknie!

Na koniec uwiecznione zmagania naszych sympatycznych panów malarzy z językiem polskim:

Tym optymistycznym akcentem żegnam się :)
Trzymajcie kciuki!