Słonik na szczęście?

Kto ma czasem wrażenie, ze dopadła go seria niefortunnych zdarzeń? Ja na pewno. Niby nic, a ciągle coś nie tak. A moja zdolność do łapania wszelkich wirusów wspięła się właśnie na wyżyny. 

Może dlatego schemat szydełkowego słonia przyciągnął moje oko? Tak się zapaliłam, że nie wzięłam pod uwagę moich znikomych umiejętności. Przyznaję od razu: nie było łatwo!Sam korpus nie przysporzył trudności, uszy też szybko się pojawiły, ale nogi i trąba…! Mały koszmarek, który skończył się rzuceniem schematu w kąt i zrobieniem tego po swojemu. Wyszło koślawo, ale wiedziałam, że lepsze już nie będzie :)

 

Wybrałam cienką włóczkę, która dodatkowo utrudniała sprawę. Zwierzak wyszedł niewielki – mieści się w dłoni, ale ma w sobie wiele uroku. 

Słonik podbił moje serce i stoi dumnie na biurku, a ja pokładam w nim wielkie nadzieje – niech ta zła passa wreszcie się kończy!

Ja z jednego wyleczyłam się na pewno: takie małe, ale skomplikowane projekty będę omijać przez jakiś czas szerokim łukiem :) 

Pozdrowienia!