Pracowicie

Tegoroczna jesień nie rozpieszcza, dlatego staram się, by w domu panowała ciepła atmosfera. Do wianka z żołędzi dołączyły dwa kolejne z maleńkich szyszek.

Palce poparzone doszczętnie, ale warto było, bo są prostą, a jak efektowną ozdobą.

 Większy wianek jest naprawdę duży. Musiałyśmy z Adką zrobić sporo kursów do parku, by nazbierać odpowiednią liczbę szyszek :) Oba wianki czekają na powieszenie na drzwiach, które jeszcze nie są gotowe. Zostały ostatnie machnięcia pędzlem. Przyznam, że malowanie to najbardziej znienawidzona przeze mnie czynność, a przy tak dużych powierzchniach na efekty trzeba się naczekać.

Zupełnie przypadkowo w jesienne klimaty wpisała się roślinka o owocach podobnych do jarzębiny. Jej nazwa jest mi nieznana, bo wylosowana została podczas odpustowej loterii. Tak czy siak, ładnie się prezentuje i ( o dziwo ) pachnie.

Niestety, ładnym zapachem nie popisały się świece z Ikei. Jakiś czas stały i czekały na swoją kolej, ale szansy nie wykorzystały, bo po prostu ich nie czuć. Delikatny zapach można wyczuć prawie wsadzając nos w płomień :) Świece kupowane w TK Maxx’ie roztaczają swój aromat na całe mieszkanie, mając porównywalną cenę. Szkoda, że te z Ikei nie są tak intensywne, przynajmniej zostaną po nich dekoracyjne kieliszki. 

Donoszę też, że wzięłam sobie do serca Wasze rady ( bardzo za nie dziękuję ) i ramki w kredensie robią się na biało. Przy okazji ostrzegam przed słabej jakości żółtą taśmą malarską – odchodzi wraz z farbą ( po wyschnięciu też ) albo rwie się na drobne, trudne do odklejenia kawałki. Jest niebieska wersja takiej taśmy i ona jest idealna. Akurat się skończyła i szybko pożałowałam używania żółtej. 

Kilka dni temu oficjalnie witaliśmy jesień, ale w naszym domu przygotowania do zimy pełną parą. W końcu trzeba było ocieplić część strychu, którą mamy nad głowami. Tym razem zakupy związane z mieszkaniem nie są zbyt fotogeniczne ( za to kosztowne, niestety ), ale wrzucam je tu ku pamięci. Z tym strychem mamy pewne nieśmiałe plany. Marzy mi się tam sypialnia i pokoik do robótek, może kiedyś…

A na koniec coś, czego jeszcze w Wymarzonym Miejscu nie było. Nigdy wcześniej nie zamieszczałam tego, co mi w duszy gra i dźwięczy w uszach, ale tym razem zrobię wyjątek. To mój osobisty poprawiacz nastroju. Ta wersja „Valerie”  utrzymana w klimacie amerykańskich standardów jest moim idealnym kompanem. Jesień już mi nie straszna :) 

Pozdrawiam!