Kącik z fotelem

Remont z grubsza skończony, więc mogę pokazać jeden z fragmentów pomieszczenia zwanego przez nas„jadalnią” . Kąt zaaranżowany został spontanicznie z tego, co w naszym mieszkaniu już było, a główną rolę gra tu fotel przeniesiony z sypialni. Jest to jednak układ tymczasowy, bo mam już plan związany z tym miejscem – będę w końcu miała swoje biurko! Ale zanim ono – mamy kącik wypoczynkowy.

Na pierwszym zdjęciu widać także małe białe drzwiczki. To mój schowek na zapasy i przetwory, a powstał z wnęki na maleńkie okienko. Wspominałam już, że mieszkamy w kamienicy i fantazja architekta wymyśliła takie świetliki na całej długości budynku. Trzy z nich przypadają na nasze mieszkanie :)

Okienka nie są duże, ale wystarczająco, by zagrażać bezpieczeństwu Adki, dlatego na razie są szczelnie zabezpieczone styropianem. A że mury mamy bardzo grube, i to schowek wyszedł pojemny. Drzwiczki zrobił mój Mąż z resztek desek na sufit.

Lampa z mojego kącika scrapowego też została tu przeniesiona, a stolik pamięta jeszcze moje studia. Natomiast na stoliku – moje oczko w głowie. Niesamowita azalia, którą wypatrzyłam w „mojej” szklarni. Nigdy nie spotkałam się z takimi okazami i pielęgnuję ją jak mogę, bo cieszy nasze oczy tym bujnym kwieciem.

Kupiłam ją już trzy tygodnie temu i nadal kwitnie pięknie, co mnie niesamowicie cieszy, gdyż nie jestem wprawioną ogrodniczką.

Muszę przyznać bez bicia, że moje zdjęcia robione są „z marszu”. Nie mam nigdy czasu na spokojną aranżację, czekanie na dobre światło i robienie wielu ujęć. Najczęściej korzystam z Adkowej drzemki, ale i tak zawsze znajdzie się ktoś, kto chce uatrakcyjnić mi to zajęcie. Tym razem załapał się Bohun, który najpierw przechadzał się, by następnie ułożyć się w ulubionym miejscu. 

 Na szczęście nie przychodzi mu do głowy , by siadać na fotelu, za to zawsze musi dokładnie, całym ciałem przytulić się do niego. Jak dobrze, że te pokrowce można prać :)  

Ale nie mogę narzekać, bo nasz pies to prawdziwa ostoja spokoju. Ma już osiem lat i najbardziej lubi święty spokój - wtedy jest szczęśliwy. Nie dla niego niszczenie, szczekanie, skakanie po meblach czy po nas. Prawdziwy psi dżentelmen :)

Pozdrawiamy!