Panna Adrianna

Niezwykle miło zaskoczyłyście mnie reakcją na poprzedniego posta! A już myślałam, że nikt do mnie nie zagląda, po tak długiej nieobecności. Cieszyłam się ogromnie z każdego kolejnego komentarza. I tych "starych" ( cieszę się, że o mnie nie zapomniałyście ) i tych "nowych" osób ( na pewno będę do Was zaglądać ).  Obiecuję poprawę :) O ile oczywiście panna Adrianna na to pozwoli :) A jest to dziewczę charakterne i "rączkowe". Non stop chce być noszona i przytulana, a ja jej nie potrafię tego odmówić, chociaż ten słodki ciężar coraz bardziej daje mi się we znaki. Ale co tam! Czas płynie tak szybko, że niedługo zacznie chodzić własnymi drogami, więc cieszę się każdą chwilą z nią spędzoną. Żałuję tylko, że tak mało zdjęć jej robię. Codzienna gonitwa nie sprzyja temu zajęciu, a i aparat stroi fochy. Poza tym, Duśka też pozować nie lubi. Kiedy próbuję "złapać" jej uśmiech, ta na widok aparatu ma oczy jak 5 zł i pełną powagę na twarzy :) Przynajmniej załapałam się na ziewanie.

A teraz z innej beczki: mam do Was ogromną prośbę. Dostaliśmy pięknego kwiatka doniczkowego, ale nie wiemy jak się on zwie. A co za tym idzie, jak o niego dbać. Może któraś z Was mnie poratuje?