To się mogło udać?

Nawet nie wiem, co napisać! Po takiej dawce wsparcia zasłony wreszcie wymęczyłam. Nie chciałybyście widzieć mojej miny, kiedy je powiesiłam i zobaczyłam, że bez przewiązania szarfą wiszą smętnie dwie płachty :) Maszyna z powrotem na stół i szyłam te paski, bo jakbym to odłożyła na później, to miałabym po nocach koszmary. Ale są, wiszą i przypominają o mojej naiwności. Okazało się, że uszyć dwa prostokąty, to jednak jest filozofia. Po tej historii jestem krawiecko zaspokojona na dłuuugi czas :)

 Wam pozostawiam ocenę. Ja już ich nawet nie tknę, dopóki nie trzeba będzie prać. A u nas czas ten jest krótki za względu na dwa małe szkodniki: Adkę i Bohuna. Futrzak wie, jak działać pani na nerwy i układa się do snu w najdziwniejszych miejscach. Tym razem zapragnął pozagniatać zasłony :) A ja się tak cieszyłam, że mam w końcu takie do ziemi!

Mimo to fajne z niego psisko i wybaczam mu zawsze te wybryki, bo dobry z niego przyjaciel. 

To miejsce i tak będzie zajęte przez piękny mebelek, który przypadkiem właśnie kupiliśmy. Zrobię zdjęcia i pokażę, bo dawno się tak nie zachwyciłam. A myślałam, że salon więcej mebli już nie wchłonie :)

Pozdrowienia!